Tanzimat Edebiyatı 1860'tan 1895'e kadar süren dönemi içine alan edebî dönemin adıdır. İlk olarak Şinasi'nin Tercüman-ı Ahval gazetesini çıkarmasıyla başlar. Tarihten de anlaşılacağı üzere tanzimat siyasi hayatına başlamasından 20 yıl sonra ancak edebî hayatına başlayabilmiştir. Divan edebiyatından öz olarak tamamen farklıdır, yüzü batıya dönüktür. Batı tarzında bir edebî harekettir. Divan edebiyatının yüksek zümreye hitap etmesi de bu akımın etkili bir akım olmasını sağlayan unsurların başındadır. Bu edebiyat divan edebiyatından farklı olarak dili sade kullanmış ve kendisine hedef olarak yüksek zümreyi değil orta tabakayı seçmiştir. Tanzimat nesrin geliştiği dönemdir. Divan edebiyatının adeta görmezden geldiği bu düşünşe hitap eden tanzimatçılar dili sade kullanmaları sayesinde de geniş bir kamuoyu yaratmayı başarmışlardır. Şinasi, Namık Kemal, Ahmet Mithat, Ziya Paşa, Ahmet Vefik Paşa, Recaizade Mahmut Ekrem, Abdülhak Hamit Tarhan, SamipaşazadeSezai, Nabizade Nazım en önemli temsilcileri arasındadır. Temsilcilerine de bakıldığında bu edebi dönemin edebiyatımızdaki yerinin büyük olduğu anlaşılır.